De wortels van ons bestaan

Vandaag was best bizar. Ik besefte me opeens hoe belangrijk het is, hoe je bent opgevoed, in welk milieu en welke stad je geboren en getogen bent. Ook besefte ik hoe gelukkig je jezelf mag prijzen als je kunt zeggen: ik heb een mooie jeugd gehad.

Op mijn werk hadden we donderdag deel 1 van de cursus “Aanpak kindermishandeling en huiselijk geweld”. Deel 2 volgt over een paar weken.

De cursus is erop gericht om ons handvatten te geven hoe om te gaan met kindermishandeling, huiselijk geweld en vooral hoe dit te signaleren. We kregen eerst een aantal cijfers te horen. Ik schrok ervan…

• In ons land sterft iedere week een kind als gevolg van mishandeling.
• In Nederland worden ieder jaar 350.000 kinderen mishandeld; dat zijn 2 á 3 kinderen per klas.
• Een derde van de mishandelingen betreft geweld, bij ruim de helft gaat het om fysieke en/of emotionele verwaarlozing.
• Verwaarlozing van kinderen is minstens zo beschadigend als lichamelijke mishandeling en seksueel misbruik.
• 80% van de slachtoffers van pedofielen worden misbruikt door daders uit de dagelijkse omgeving, veelal het gezin.
• Tussen 5 en 10% van de meisjes wordt in hun jeugd verkracht. Bij jongens is dat 1 tot 5%.
• Kindermishandeling leidt op latere leeftijd onder andere tot mentale problemen, drugs- en alcoholmisbruik, risicovol seksueel gedrag, zwaarlijvigheid en crimineel gedrag.
• Het aantal afnemers van kinderporno is in 13 jaar gestegen met 1500%.
• Steeds meer kinderen en jongeren in Nederland kampen met grote gedragsproblemen.               1 op de 20 kinderen bijvoorbeeld snijdt zichzelf.
• In ons land doet ieder half uur een scholier een poging tot zelfdoding.
• 1 op de 3 kinderen in Nederland zijn onveilig gehecht.

Bron: http://www.no-kidding.nu/feiten_en_cijfers

Op dit moment zijn er TV-spotjes over huiselijk geweld te zien. De boodschap: niet zwijgen, maar doen. We hebben het ook gehad over tegen welke dilemma’s je aan loopt. Er zijn zoveel redenen om niets te doen. Ik herkende de hele lijst; van angst voor de reactie van de gedupeerde tot jezelf de vraag stellen: “Wie ben ik om er iets van te zeggen?”. Herkenbaar?

Voor deze eerste trainingsochtend, was de boodschap duidelijk: je kunt ALTIJD bellen met (in ons geval) het AMK (Algemeen Meldpunt Kindermishandeling), zonder dat je direct een blik hulpverleners opentrekt. Veel mensen, waaronder ik ook viel, denken dat je bij een melding direct een uithuisplaatsing teweeg brengt. Het hele proces ligt veel genuanceerder. Gelukkig maar.

Zoals velen in mijn omgeving weten, is mijn moeder kleuterleidster op een basisschool. Het is toch eigenlijk onbegrijpelijk dat dus 3 kinderen in die klas te maken heeft met kindermishandeling. Een van de kinderen heeft te maken met geweld, twee met fysieke/emotionele verwaarlozing. Tien kinderen in die klas zijn onveilig gehecht. Mijn mond viel open van deze cijfers… Hoe jonger, des te groter de kans op mishandeling. Hoe kwetsbaarder de kinderen zijn, hoe minder stem ze hebben.

Dit zijn zomaar een paar feiten. Elke organisatie die met mensen werkt, met kinderen én volwassenen, zou deze scholing moeten volgen. Contact met Naomi Dessaur is snel gelegd:

http://www.dessaurtrainingen.nl/

www.facebook.com/DessaurTrainingen

Nog iets anders: al langere tijd ga ik met mijn omgeving de discussie aan, over het feit dat er steeds vaker jonge mensen overspannen raken. Mensen van mijn leeftijd. Steeds gaan mensen over hun eigen grenzen heen. De maatschappij verwacht steeds meer. Ik heb het afgelopen jaar geleerd: daar heb je zelf invloed op. Je kunt nee zeggen. Je kunt meer tijd nemen om te ontspannen. Iets MOETEN bestaat niet. Als je iets niet af hebt: wat is daar zo erg aan? Morgen weer een dag.
Een goede vriend van mij attendeerde me op een onderzoek onder terminale mensen kwam een duidelijk punt naar voren. Op de vraag wat zij anders zouden willen doen, als zij opnieuw het leven mochten beginnen, antwoordden zij: minder werken, meer tijd nemen voor mijn omgeving, me minder druk maken om onbelangrijke zaken.
Helaas is bovenstaande herkenbaar in mijn directe omgeving. Je leven staat plotseling stil en je toekomst beslaat opeens nog maar een jaar i.p.v. nog een aantal decennia. That sucks.

Mijn clue: sta eens stil bij hoe jij in het leven staat. Veel stress? Kun je nee zeggen? Geef jij de mensen in je omgeving de aandacht die je zou willen geven? Kies jij voor jezelf?
Ik nu wel. Je hebt zelf invloed op de keuzes die je maakt. Het kan zomaar zijn dat je straks moet zeggen: had ik maar…

Deze keer een wat serieuze blog. Volgende keer weer een receptje of een gezellige foto. Het is maar net wat me bezig houdt.

Fijn weekend!

Tamara